داکا، بنگلادش – سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه از کشورهای جنوب آسیا درخواست کرد تا برای نجات قایق حامل حداقل 160 پناهجوی روهینگیا که هفته‌ها بدون غذا در دریای آندامان سرگردان بودند، کمک کنند.
این وضعیت زمانی آشکار شد که آوارگان روهینگیا به سفر خطرناک خود از بنگلادش ادامه دادند، جایی که آنها از زمان فرار از خانه های خود در میانمار پس از یک قتل عام توسط ارتش، سال ها در زاغه های محقر زندگی می کردند.
روز یکشنبه، ماهیگیران محلی و نیروی دریایی سریلانکا پس از تماس های مکرر فعالان و گروه های حقوق بشر، قایق دیگری را با بیش از 100 پناهجوی روهینگیا که نزدیک به دو سوم آنها زن و کودک بودند، نجات دادند.
آژانس پناهندگان سازمان ملل اعلام کرد که حداقل 161 پناهجو که بیشتر آنها مسلمانان روهینگیا هستند، از ژانویه پس از تلاش برای سفرهای دریایی خطرناک در خلیج بنگال و دریای آندامان جان خود را از دست داده یا مفقود شده اند.
بابر بلوچ، سخنگوی آژانس پناهندگان سازمان ملل در بانکوک، درباره این قایق غرق شده گفت: «ما با مقامات دریایی هند و سریلانکا تماس گرفته‌ایم تا به ما کمک کنیم تا آنها را نجات دهیم». نگرانی ما این است که اگر اقدامی صورت نگیرد، ممکن است تعداد بیشتری در دریا بمیرند.»
محمد رضوان خان، یک فعال روهینگیا در بازار کاکس، محل بسیاری از کمپ های پناهندگان، گفت که حداقل سه نفر از جمله دو کودک در قایق جان باخته اند که در نزدیکی جزایر آندامان و نیکوبار سرگردان شده بود.
وی گفت: این قایق که مقصد آن مالزی بود، دچار نقص موتور شد. پس از هفته‌ها گرسنگی و تشنگی، افرادی که در قایق بودند «گریه می‌کردند و درخواست کمک می‌کردند». خان گفت. “لطفا ما را به هر طریق ممکن نجات دهید.”
از بعدازظهر سه شنبه، مقامات نیروی دریایی هند و اداره ملی مدیریت بلایای هند گفتند که هیچ اطلاعاتی در مورد قایق سرگردان دریافت نکرده اند.
روهینگیا، یک اقلیت قومی مسلمان از ایالت راخین در میانمار، از جمله گروه‌های مورد آزار و اذیت مردم هستند. از سال 2017، بیش از 900000 نفر وارد بنگلادش شده اند و از یک کمپین نظامی شرورانه قتل، تجاوز و آتش زدن در میانمار با اکثریت بودایی گریخته اند، که آنها را مداخله گر خارجی می داند.
سازمان ملل آزار و اذیت مسلمانان روهینگیا در میانمار را «نمونه درسی پاکسازی قومی» خوانده است که بزرگترین مهاجرت اجباری تاریخ از زمان نسل کشی سال 1994 در رواندا را رقم زد.
پناهجویان در اردوگاه‌های بنگلادش از سیل‌هایی که یک شبه شهرک‌ها را به رودخانه‌های سریع تبدیل کرده و آتش‌سوزی‌هایی که در سال گذشته حداقل ۱۵ نفر کشته و ده‌ها هزار نفر بی‌خانمان شدند، متضرر شده‌اند.
در جستجوی زندگی بهتر، پناهندگان روهینگیا اغلب با وعده های پوچ قاچاقچیان و قاچاقچیان غیرقانونی مواجه می شوند که هیچ توجهی به امنیت آنها ندارند.
در یک سفر معمولی، بیش از 100 پناهجوی روهینگیا در ماه نوامبر پس از یک سفر یک ماهه که آنها را در تلاش برای رسیدن به مالزی ضعیف و گرسنه کرد، وارد اندونزی شدند.
میزان الرحمن، یک مقام ارشد در دفتر کمیساریای امداد و عودت پناهندگان در کاکس بازار، گفت: «زندگی در یک کمپ مطمئناً زندگی ای نیست که کسی برای خودش بخواهد». این افراد انسان هستند و ما نمی توانیم آنها را برای همیشه در کمپ ها حبس کنیم.»
روهینگیایی ها حتی پس از خروج از اردوگاه ها به دلیل تلاش برای عبور از مرزها با بازداشت یا اخراج مواجه می شوند. مقامات گفتند که در سریلانکا، بیش از 100 پناهجو که در آخر هفته در دریا نجات یافتند، توسط دادگاه محلی دستور فرستاده شدن به یک بازداشتگاه در پایتخت سریلانکا، کلمبو، صادر شد.
کاپیتان گفت قایق آنها که دچار نقص فنی شده بود و به سمت کشور جزیره ای منحرف شده بود به سمت اندونزی می رفت. گایان ویکراماسوریا، سخنگوی نیروی دریایی سریلانکا.
آقای. خان، فعال روهینگیا، گفت که یکی از پناهجویان در قایق که سرگردان شده بود، خواهرش هاتمونسا، 27 ساله بود که با دختر 5 ساله خود، ام سلیمه، که در هنگام از دست دادن او باردار بود، قصد سفر داشت. هر شوهر
او گفت: «او با دو فرزند تنها بود. حالا بالاخره تصمیم گرفت که سفر خطرناکی به دریا داشته باشد.»
اسکاندا گوناسکارا ارائه گزارش از کلمبو، سریلانکا.
