اول شخص & متولد در مبارزه& برای حقوق سیاهپوستان برزیلی

سازماندهی شده با موضوع، تحقق رویا: اعلامیه سازمان ملل در مورد ترویج، حمایت و احترام کامل به حقوق بشر افراد آفریقایی تبار، مجمع دائمی از کارشناسان و رهبران سراسر جهان، از جمله خانم. ناسیمنتو، چالش هایی را که با آن روبرو بوده اند و رویاهایی که برای آینده دارند توضیح می دهد.

رویای او این است که زنان سیاه پوست “از جنون جدا شوند” و “قدرت و امکان تصمیم گیری را داشته باشند”.

والدسیر ناسیمنتو، فعال در دومین نشست مجمع دائمی مردم آفریقایی تبار.

«تمام زندگی من وقف مبارزه نژادی شده است. مواجهه من با جنبش سیاه نقطه عطفی برای من بود. 19 یا 20 ساله بودم که جنبش را پیدا کردم.

به دنبال آرایشگاه رفتم تا تمام موهایم را کوتاه کنم زیرا موهای صافم دیگر به من نمی خورد. پس از آنچه جنبش به من گفت، نتوانستم به آن زیبایی شناسی ادامه دهم.

تمام زندگی من به این رابطه وابسته است: وجود جنبش سیاه، به عنوان یک موضوع.

“متولد جنگیدن”

من در خانه های رکابی آلاگادوس در باهیا در اولین اشغال خانه رکاب در آمریکای لاتین متولد شدم. چیزی که من را به سطح جهانی رساند اساساً متولد شدن در آن مکان بود و دانستن اینکه شما با جنگیدن به دنیا آمده اید.

اگر برزیل مستعمره واقعی در شمال شرق متولد شد، ما فرآیندهایی از جمله مبارزات آزادی و خودمختاری را خیلی زودتر از جنوب شرقی تجربه کردیم.

وقتی منابع می آیند و اگر منابع محدود می شوند، از بین می روند. منابع همیشه بر اساس مبارزات منطقه ای توزیع نمی شوند. منابع نیز بر اساس روایت هایی که مردم می خواهند بشنوند توزیع می شوند. و من می‌گفتم، و با نیلما مندز، که همکار بلم دو پارا است، از آن روزها در دهه 1980 صحبت می‌کردم.

او از من می‌پرسید: “وال، روزی چند دشمن می‌سازی؟” در حالی که چشمانم پر از اشک بود به او گفتم از جایی که از آنجا آمده ام، یاد گرفتم که نمی توانیم به کسی اجازه دهیم همه جای ما قدم بزند.

‘این رویای من است’

بخشی از رویاهای من برای زنان سیاه‌پوست امروزی، هنوز آنطور که می‌خواستم محقق نشده است، اما کم کم محقق می‌شوند.

من از زنان سیاه‌پوست امروزی می‌خواهم که از این جنون که همه ما الهه هستیم، رها شوند و باید همه راه‌حل‌ها را برای دنیا بیاوریم.

ما همه الهه نیستیم و نیازی به ارائه همه راه حل ها برای جهان نداریم. ما می توانیم از زندگی لذت ببریم و زندگی می تواند ساده ترین چیز در جهان باشد، اما من می خواهم قدرت و امکان تصمیم گیری را داشته باشیم.

این رویای من است.”

پوستر جلسه ای درباره حقوق سیاهان در برزیل در سال 1987.