فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
تاب بنفشه می دهد ترّهٔ مشكسای تو
पर्द्वा गनचे मिदर्द कहान्दा दिलगऋा
این گل با نسیم حباب خود گرم می شود
كز سر صدق مي كند شب همه شب دعاي تو
از جان فرشتگان
قال و مقال المیکشم از بری تو
دولت عشک بین که، کون از سر فقر و فیتکر
کوکِ تاج سلطانت می‌شکند گدای تو
خرقه زهد و جام می‌غر که نه در خور همند
به خاطر رضایت شما همه را می کشم
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
كاين سر پر هوس شود خاك در سراي تو
چشمان شاه نان تست است
جای داست شاه من بی تو مباد جای تو
هوش چامنیست آراگدت هاسشه چه در باهر هسن
حافیز کوش کلام شد مرگ سکن سرای تو
شرح واژه نامه: شراب عشق: باده محبط/شاه نشین کشم: کےہ بالای کشم
تفسیر عرفانی:
محل زلف مشک بنفشه را عصبانی می کند و خنده غنچه را سرخ می کند. معنای این شعر این است که عاشقان حضرت دوست به هیچ وجه به معشوق خود عشق نمی ورزند مگر زمانی که به درگاه حضرت دوست رسیده باشند.
تفسیر شعر:
به نظرات دیگران احترام بگذارید. افراد را از روی ظاهرشان قضاوت نکنید. اگر قصد و نیت افراد را ندانید، نمی توانید با حدس و گمان در مورد دیگران صحبت کنید.
