برولی، کالیفرنیا – بحران خشکسالی در رودخانه کلرادو در دره امپراتوری کالیفرنیا، که بخش اعظم کاهو، کلم بروکلی و سایر محصولات کشور را تولید می کند، گسترده است و اکنون با کاهش آب مواجه است. اما این کاهش‌ها همچنین خبر بدی برای فاجعه زیست‌محیطی و زیست‌محیطی خواهد بود که فقط در شمال، در دریای کم‌عمق، درخشان و رنج‌زده سالتون رخ می‌دهد.
فرانک رویز، مدیر برنامه کالیفرنیا اودوبون، گفت: “در همه جا خسارت جانبی وارد خواهد شد.”
کشاورزان این دره برای آبیاری مزارع خود کاملاً به آب رودخانه کلرادو متکی هستند که از طریق کانالی به طول 80 مایل به آن می رسد. و دریاچه سالتون، بزرگترین دریاچه ایالت، برای پر ماندن به آب تخلیه شده از آن مزارع متکی است.
اما ده‌ها سال است که در حال کاهش است و گونه‌های ماهی را که پرندگان مهاجر را جذب می‌کنند از بین برده و بستر دریاچه را در معرض دید قرار داده است که گرد و غباری را تولید می‌کند که برای سلامتی انسان مضر است. با عقب نشینی دریا، خانه های متروکه، استراحتگاه های بسته و اسکله های دریایی محصور در خشکی نیز باقی مانده است که در اواسط قرن بیستم، این منطقه را به یک زمین بازی ماهیگیری و ورزش های آبی برای ساکنان کالیفرنیای جنوبی تبدیل کرده بود.
اکنون، با کاهش مصرف آب پس از دو دهه خشکسالی که مخازن کلرادو را در سطح خطرناکی پایین آورده است، دریا حتی سریعتر کوچک می شود. “آب کمتری به کشاورزان می رسد، آب کمتری به دریای سالتون می رسد.” رویز گفت. “این فقط ریاضی محض است.”
Audubon پروژه ای برای حفاظت و بهبود چند صد هکتار از تالاب ها در ساحل شرقی دریا برای جذب پرندگان در مسیر مهمی برای مهاجرت دارد. اما خطرات حتی ده ها مایل به سمت جنوب بالاتر است، جایی که ایالت با بیش از 200 میلیون دلار تالاب های جدید، 4100 هکتار زیستگاه حیات وحش ایجاد می کند که از بستر دریاچه خشک شده حک شده است.
برنامه‌ای برای تکمیل پروژه‌های مشابه دیگر در این دهه وجود دارد تا حس عادی زیست محیطی را به دریا بازگرداند – اگر دولت بتواند با کاهش آب ادامه دهد.
لیزا لین ماگر، سخنگوی آژانس منابع طبیعی کالیفرنیا که بر فعالیت‌های دریای سالتون ایالت نظارت می‌کند، گفت: «ما می‌دانیم که باید اجرای این پروژه‌ها را تسریع کنیم.»
دریا سال‌هاست که قطاری با سرعت کم حرکت می‌کند. در سال 1905 زمانی که یک مهندس سعی کرد مقداری از جریان کلرادو را به داخل یک کانال منحرف کند، ایجاد شد. اما مسیر انحرافی ضعیف طراحی شده بود و به راحتی تحت الشعاع قرار می گرفت، و به زودی کل حجم کلورادو شروع به ریختن به جایی که آن زمان سینک سالتون بود، بیش از 200 فوت زیر سطح دریا بود. جریان آب نزدیک به دو سال ادامه داشت.
در طول قرون گذشته، دریا در اینجا گاهی اوقات در نتیجه تغییرات طبیعی در رودخانه کلرادو شکل گرفته بود. اما با بارندگی کم و منابع طبیعی کمی دیگر آب، همیشه خشک می شد. با این حال، این بار، با ورود مهاجران و شروع کشاورزی، آب زهکشی کشاورزی آنچه را که در اثر تبخیر از دست رفته بود، دوباره پر کرد. این بدان معناست که تا زمانی که در دره امپراتوری مجاور زمین کشاورزی و آبیاری وجود داشته باشد، دریاچه احتمالاً باقی خواهد ماند.
امروزه دریای سالتون حدود 350 مایل مربع را پوشش می‌دهد، اما پر نگه‌داشتن آن در دهه‌های اخیر یک نبرد بازنده بوده است، زیرا کشاورزان دره امپریال پس از توافق برای انتقال بخشی از آب خود به سن دیگو و سایر شهرها، تلاش‌هایی را برای حفظ آب انجام دادند. این تلاش ها که باعث صرفه جویی در حدود 500000 فوت جریب در سال شد، جریان ورودی به دریا را کاهش داد. (یک فوت جریب مقدار آبی است که دو تا سه خانوار در سال مصرف می کنند.)
راه‌های دیگری برای جلوگیری از زوال دریا پیشنهاد شده‌اند، از جمله لوله‌کشی در آب دریا از دریای کورتز در مکزیک، ایده‌ای که اخیراً هیئت کارشناسی منصوب شده توسط دولت آن را به‌عنوان بسیار پرهزینه و غیرعملی رد کرد.
اکنون، برای کمک به جلوگیری از فاجعه در کلرادو، انتظار می‌رود که کشاورزان اینجا سالانه 250000 فوت جریب آب دیگر از دست بدهند.
با کوچک شدن دریا، آنقدر شور شده است – در حال حاضر تقریباً دو برابر آب دریا شور است – که تنها تعداد انگشت شماری از گونه‌های ماهی، از جمله تیلاپیا و توله‌ماهی صحرای در حال انقراض باقی مانده‌اند. با ماهی های کمتر، جمعیت پرندگان در امتداد مسیر مهم مهاجرت کاهش یافته است.
سلامت انسان نیز تحت تأثیر قرار گرفته است. آب در حال عقب نشینی، گستره عظیمی از بستر دریاچه را در معرض دید قرار داده است، و با برانگیختن گرد و غبار باد از آنها، کیفیت هوا در دره امپراتوری یکی از بدترین ها در این ایالت است. این منجر به بروز بالای آسم دوران کودکی و سایر بیماری های تنفسی در میان 180000 ساکن دره شده است.
نیاز به کاهش مصرف آب رودخانه کلرادو یک موضوع بحث برانگیز در میان هفت ایالتی است که از آن استفاده می کنند. کالیفرنیا، که بیشترین سهم را دارد، در حال حاضر با دیگر ایالت ها بر سر چگونگی کاهش مصرف تا 40 درصد از جریان سالانه رودخانه، طبق درخواست دولت فدرال، اختلاف نظر دارد. ضرب‌الاجل ژانویه برای توافق بدون هیچ قطعنامه‌ای تصویب شد و دولت ممکن است مجبور شود وارد عمل شود و کاهش دهد.
توزیع کننده آب دره، منطقه آبیاری امپراتوری، خود بزرگترین مصرف کننده آب کلرادو است، با حق حدود یک چهارم کل سهم سالانه هر هفت ایالت. مقامات کالیفرنیا برخی کاهش‌ها را پیشنهاد کرده‌اند که بیشتر آنها از ناحیه این منطقه انجام می‌شود. کاهش 250000 فوت جریب برابر با 8 درصد از سهم ولسوالی خواهد بود.
اسکات امانوئلی، رئیس اداره مزرعه امپریال ولی، گفت که کشاورزان در گذشته در مصرف آب صرفه جویی کرده اند و در صورت نیاز حاضرند اکنون کارهای بیشتری انجام دهند. آقای “ما عادت کرده ایم که این بار را به دوش بکشیم.” امانوئلی گفت. با پولی که احتمالاً از قانون کاهش تورم حاصل می شود، به کشاورزان برای صرفه جویی در آب پرداخت می شود.
سایر ایالت های رود کلرادو شکایت کرده اند که کالیفرنیا به اندازه کافی قربانی نمی دهد. اما برای تینا شیلدز، مدیر اداره آب منطقه آبیاری، کاهش 8 درصدی قابل توجه است.
ام‌اس. شیلدز گفت که این کاهش ممکن است با بهبود بهره وری آبیاری، که برخی از کشاورزان دره قبلا انجام داده اند، یا با کاهش تعداد قلمه های یونجه و سایر محصولات علوفه ای برطرف شود. اما کاهش‌ها به قدری زیاد است که احتمالاً به برخی از افراد نیاز خواهد بود.
او گفت: “و این برای ما یک کلمه تلخ است.” زمین های کشاورزی بیکار به معنای کار کمتر و هزینه کمتر برای تدارکات و تجهیزات است، اثراتی که در اقتصاد یکی از بخش های فقیرتر کالیفرنیا موج می زند، جایی که از هر شش نفر یک نفر در حال حاضر در فقر زندگی می کند. خانم “این برای جامعه ما خوب نیست.” شیلدز گفت.
او گفت، اما کوچک شدن سریعتر دریای سالتون نیز خوب نیست.
خانم “مثل اینکه بین یک سنگ و یک مکان سخت قرار داریم.” شیلدز گفت. “ما با کارآمدتر شدن کار واقعاً خوبی انجام می دهیم. و بعد مثل این است که “اوه، اتفاقا، اکنون شما این تاثیر منفی را از دریای سالتون دارید، که فرزندان شما به طور بالقوه به دلیل کیفیت هوای واقعاً ناخوشایند بیمار می شوند.”
آقای. رویز از کالیفرنیا اودوبون گفت که او نگران کشاورزان نیست. او گفت: «آنها برای واگذاری زمین هایشان، یا بازنشستگی زمین هایشان یا شاید فقط کاهش تعداد محصولات، دستمزد دریافت خواهند کرد. اما مثل خانم شیلدز، او نگران اثرات سلامتی یک دریا بود که به سرعت در حال کوچک شدن بود.
علاوه بر حفاظت از زیستگاه حیات وحش، پروژه Audubon قصد دارد در حال حاضر به روشی کوچک با آن مقابله کند. این سایت، حدود یک مایل پیاده‌روی از شهر نیمه متروکه و پر از گرافیتی‌های ساحل بمبئی، در میان گستره‌ای از پوسته‌های ماهی و استخوان‌های ماهی که زیر پا خرد می‌شوند، متشکل از تالاب‌هایی است که با عقب‌نشینی دریاچه ظاهر شده‌اند.
این نواحی که از آب چشمه تغذیه می‌شوند – که برای دریای سالتون غیرمعمول است – اکنون محل زندگی پرندگان کوچک ساحلی است که در میان حوضچه‌های آب در میان علف‌ها و تماریس مهاجم پرواز می‌کنند. کامیلا باتیستا، هماهنگ کننده برنامه با Audubon، گفت، اما بدون تلاش برای تثبیت آنها، تالاب ها ممکن است ناپدید شوند.
“ما او می‌گوید که می‌خواهم با تالاب موجود کار کرده و ویژگی‌های آن را تقویت کنیم تا حوضچه‌های تالاب ادامه داشته باشند.» این طرح که هنوز در مراحل طراحی خود است، مقداری آب را نیز به مناطق مجاور بستر دریاچه بازگردانده تا گرد و غبار را کنترل کند.
در جنوب، در پروژه ایالتی، بولدوزرها، گریدرها و کامیون ها در حال ایجاد تالاب های جدید هستند و بستر دریاچه خشک را به زیستگاهی برای ماهی ها، پرندگان و سایر حیات وحش بازآرایی می کنند. پس از تکمیل این پروژه در اواخر سال جاری، این پروژه شامل شبکه ای از حوضچه ها با جزایر تودرتو و “لوفینگ” برای پرندگان خواهد بود که توسط پمپ ها و یک سد انحرافی تغذیه می شود.
Vivien Maisonneuve، مدیر برنامه وزارت منابع آب ایالتی، گفت، ایده این است که آنچه در طبیعت موفق است، تکرار شود.
به نظر می رسد در حال حاضر نشانه هایی از موفقیت وجود دارد، با گزارش های حکایتی از افزایش تعداد پلیکان ها و پرندگان دیگر، از جمله، اخیرا، یک عقاب طاس. آقای “پس در حال حاضر برمی گردد.” Maisonneuve گفت.
آب از دریای سالتون و از رودخانه نیو، مسیر اصلی زهکشی آب، با دو منبع برای کنترل شوری و سلنیوم طبیعی که می تواند در زنجیره غذایی تجمع یافته و به حیات وحش آسیب برساند، مخلوط می شود. با طغیان نزدیک به هفت مایل مربع از بستر دریاچه، این پروژه منبع گرد و غبار را نیز از بین خواهد برد.
اما درست فراتر از حوضچه‌هایی که آب را در حوضچه‌های جدید نگه می‌دارند، دریای سالتون همچنان در حال کوچک شدن است و کف دریاچه بیشتری را نمایان می‌کند.
در حالی که برنامه‌های این ایالت مستلزم بهبودهایی هستند، برخی به اندازه پروژه فعلی، در 30000 هکتار از بستر دریاچه خشک تا سال 2028، برآوردها نشان می‌دهد که حدود 55000 هکتار اضافی تا اواسط قرن در معرض دید قرار خواهد گرفت. و این مجموع احتمالاً در حال حاضر با کاهش های جدید در منابع رودخانه کلرادو حتی سریعتر به دست خواهد آمد.
پروژه فعلی یادآوری دائمی از آنچه در آینده است ارائه می دهد. ایستگاه پمپاژی که آب دریای سالتون را برای حوضچه‌ها و تالاب‌های جدید دریافت می‌کند، توسط یک ترانشه تغذیه می‌شود که سه مایل به داخل دریاچه امتداد می‌یابد، در انتظار آینده‌ای خشک‌تر. او می گوید: «حتی با عقب نشینی دریا، آب می تواند به ایستگاه پمپاژ برسد تا پروژه در آینده کار کند. Maisonneuve گفت.
