برای دهه‌ها، امواج مهاجران و هنرمندان از تپه‌های یونیون سیتی – شهری در نیوجرسی، درست در آن سوی رودخانه هادسون، از شهر نیویورک، چشم‌اندازی از دریا و خط افق را تماشا کرده‌اند.
مناظر دیدنی نسبتاً از رادار املاک لوکس دور مانده است و قیمت ها را به اندازه کافی معقول نگه می دارد تا دو جاده پر پیچ و خم در امتداد لبه یک صخره وجود داشته باشد. – به درستی به نام جاده کوهستان و خیابان منهتن – برای تبدیل شدن به پناهگاهی برای مجسمه‌سازان و نقاشان.
رافائل منکونی، مجسمه‌ساز هنرهای زیبا، که پایه‌های میله پرچم را در کتابخانه عمومی نیویورک در خیابان پنجم طراحی کرد، مالک یک عمارت 13 اتاقه در جاده کوهستان بود که از سال 1912 شروع شد. چارلز ایکس. هریس، نقاش آمریکایی، و اولیو کوکن، مجسمه‌سازی که به خاطر لامپ‌ها و سربازان اسباب‌بازی‌اش شناخته می‌شود، در اوایل قرن بیستم در زمان‌های مختلف در خانه‌ای درست در کنار جاده زندگی می‌کردند.
حتی در دهه 1980، جامعه کنار صخره در بالای پالیزیدز خانه خلاقان باقی ماند: عکاس بانی برگر، که صاحب یک خانه آجری سه خانواده بود، یک مغازه کلکسیونی در پایین تپه در هوبوکن راه اندازی کرد و به عنوان صاحبخانه به یک عکاس خدمت کرد. در حالی که یک طراح جواهرات در همسایگی خانه زندگی می کرد، دخترش جنی برگر را به یاد آورد.
خانم “این مکان شگفت انگیزی برای بزرگ شدن بود.” برگر 45 ساله اخیراً از خانه اش در شیکاگو گفت. مادر و دختر در طبقه اول زندگی می کردند و از دو مستأجر طبقه بالا اجاره می گرفتند. “ما حیاط خلوت خوبی داشتیم. مامانم باغ سبزی داشت. ما بانوج داشتیم و یک لاک پشت در آنجا زندگی می کرد. این یک واحه کوچک بود. ما می توانستیم هر سال آتش بازی را ببینیم. بسیار منحصر به فرد بود.»
اما در سال 2005، بانی برگر که خانه را به قیمت 130000 دلار خریده بود، پیشنهادی دریافت کرد که او نمی توانست رد کند: گروهی از سرمایه گذاران 1.7 میلیون دلار برای ملک به او پرداخت کردند و سه سال بعد، گروه دیگری از سرمایه گذاران 2.8 میلیون دلار برای گرفتن ملک پرداخت کردند. آن را از دست آنها
یکی پس از دیگری، سرمایه گذاران شروع به تسخیر Mountain Road و Manhattan Avenue کردند. بین سال‌های 2005 تا 2009، سرمایه‌گذاران 12 ملک به‌هم پیوسته روی صخره خریدند – بسیاری از آنها با ساختمان‌های قرن‌قدیمی که ویژگی‌های معماری منحصربه‌فردی را نشان می‌دهند. بین 360000 تا 6.5 میلیون دلار. برنامه های اولیه توسط یک توسعه دهنده، Sky Pointe LLC، برای ساخت 450 تا 500 واحد مسکونی در پنج برج وجود داشت.
و بعد، هیچ اتفاقی نیفتاد.
بنا به دلایلی که همسایگان فقط تا حدی از آن آگاه هستند، از زمان خرید املاک، نه توسعه و نه تخریب روی داده است. در عوض، آنها از آتش‌سوزی، مزاحمان، گرافیتی، حصار شکسته، و رشد بیش از حد رنج برده‌اند که باور آنها را برای بینندگان دشوار می‌کند که ۱۸ سال پیش اشغال شده‌اند و پر از نور بوده‌اند. در بازار داغ املاک و مستغلات (جایی که پیشرفت‌های دیگری برای بهره‌گیری از مناظر بر روی تپه‌ها افزایش یافته است)، چنین محله امیدوارکننده‌ای به حال خود رها شده است.
در یک بعد از ظهر اخیر، شفت‌هایی از نور خورشید از میان درختان ضخیم فشرده شد تا پنجره‌های تخته‌ای و پیچک‌هایی را که سازه‌ها را پوشانده بودند، روشن کند. در سراسر جاده، صدای ضربت طبل های کسی از پنجره ای در سطح خیابان بیرون آمد.
دیوید اسپاتز، برنامه ریز شهری یونیون سیتی، گفت که «احتمالاً شش تا هفت سال است که از Sky Pointe خبری نداشته است».
او می‌گوید: «من فکر می‌کنم شهر مایل است مسکن در آن ملک توسعه یابد، اما به گونه‌ای که به محله موجود و خود صخره‌ها حساس باشد. اسپاتز گفت: “توسعه چیزی که مانع دید مردم ساکن در غرب ملک نشود، بلکه نسبت به Palisades حساس باشد.”
او گفت که سرمایه گذاران – که از سال 2015 درگیر یک سری درگیری های حقوقی بوده اند – هنوز برنامه های رسمی برای یک پروژه عمرانی به شهر ارائه نکرده اند.
در سپتامبر 2015، هیئت کمیسیون‌های شهر یونیون 12 ملک و یک زمین خالی متعلق به شهر را به عنوان “منطقه غیرمحکومیت نیاز به توسعه مجدد” تعیین کرد. این نامگذاری به Sky Pointe تا حدودی از ساکنان محلی که با هرگونه تغییر مخالف بودند محافظت می کرد. چندین همسایه علناً سازنده را به نادیده گرفتن عمدی املاک به منظور دستیابی به امتیازات ویژه متهم کردند. آنها همچنین استدلال کردند که این املاک هنوز هم می توانند بدون تعیین خاصی تعمیر شوند.
با این حال، ساکنان دیگر فقط می خواهند خانه ها خراب شود.
کیت اسپارو، که از سال 1999 در خانه ای باشکوه و قرن قدمت در کوهستان زندگی می کند، در سال 2015 طوماری را برای تخریب خانه ها آغاز کرد و نوشت: “این ساختمان ها خطر آتش سوزی هستند، چشم درد دارند، ارزش اموال ما را کاهش می دهند و به اتحادیه می دهند. شهر یک نمایش منزجر کننده است.»
او فقط 33 امضا داشت.
خانم “خانه ها مشکلی نداشتند.” اسپارو اخیراً از اتاق نشیمن خود که مشرف به صخره‌ها بود، گفت: پوشه‌ای از اسناد مربوط به جلسات استماع او در اواسط دهه 2010 را مرور کرد. «آنها مجبور نبودند اجازه بدهند پوسیده شوند. اما حالا که کردند، چرا آنها را خراب نمی کنند؟ آتش‌سوزی‌ها، ولگردها، مخلوقات وجود داشته است.»
در اردوگاهی دیگر یک معلم مطالعات اجتماعی بازنشسته به نام جو سیوو، 94 ساله است که صاحب دو خانه در خیابان منهتن است که پس از نقل مکان به شهر یونیون در سال 1958 خریداری کرد. او گفت که از معدود همسایگانی بود که از تلاش سرمایه گذاران برای توسعه صخره ها حمایت کردند. .
آقای می گوید: «قرار بود به ما یک پارک بدهند. سیوو در یک روز اخیر، در حالی که او و همسرش کارولین، 87 ساله، آماده شدند تا از تپه به سمت Hoboken ShopRite بروند.
ساکنان فکر کردند در تابستان 2019 حرکت جدیدی وجود دارد، زمانی که وکلای Sky Pointe یک جلسه اجتماعی را تبلیغ کردند. برای بحث در مورد طرح جدیدی برای دو برج، در مجموع 99 واحد، با پارکی به مساحت 8500 فوت مربع بین آنها.
جلسه لغو شد.
ام‌اس. اسپارو و سایر ساکنان گفتند زمان زیادی گذشته است که می ترسند توسعه دهندگان پروژه ای غیرمقیاس برای بازگرداندن پول خود بسازند. خانم “من مخالف توسعه نیستم.” گنجشک گفت. «فقط زمانی که خیلی بزرگ و خیلی زیاد است. وقتی بیش از حد پرداخت می‌کنند، می‌خواهند دیگران از سرمایه‌گذاری خود سود ببرند.»
اما حتی اگر خانه‌ها در نهایت تخریب شوند و در نهایت یک توسعه تصویب شود، یک پروژه ممکن است با موانعی روبرو شود. دیگر توسعه‌های آپارتمانی جدید برنامه‌ریزی‌شده روی صخره‌ها با چالش‌های توپوگرافی و موارد دیگر مواجه هستند. «قبل از اینکه بتوانیم هر یک از این چهار ساختمان را به صورت عمودی بسازیم، ابتدا باید فوت کردن، دمیدن دامنه کوه زیر. ما همچنان به دور کردن سنگ‌ها با دینامیت ادامه می‌دهیم.» در گزارش ساخت و ساز در سال 2021 برای توسعه کاندوی لوکس 55 واحدی در 1300 خیابان منهتن، به نام ارتفاعات هوبوکن، آمده است. این پروژه فقط 400 فوت جنوب زمین های Sky Pointe بود، اما سال بعد از آن گزارش، صاحبان املاک اعلام ورشکستگی کردند و بخش دیگری از دامنه کوه را با آینده ای مبهم باقی گذاشتند.
نتیجه هر چه که باشد، خانه‌های باشکوهی که در کنار صخره قرار گرفته‌اند، هرگز آن‌طور که قبلا بودند، نخواهند شد. ام‌اس. برگر که در کودکی در حیاط خانه اش نشسته بود و آتش بازی را از رودخانه هادسون به آسمان تماشا می کرد، گریه می کرد و به خانه و جامعه هنرمندانی که ناپدید شده اند فکر می کرد.
او به یاد آورد که چگونه مادر تخیلی اش که رانندگی می کرد فولکس واگن باگ آبی پودری، کلمه “افزایش” را با خطی غول پیکر در کنار نماد صلح روی حصار چوبی بیرون خانه خود با رنگ های مختلف نقاشی کرده اند.
امروز، یک حصار فلزی خانه سابق او و دیگر خانه‌های ویران را از خیابان جدا می‌کند و شماره تلفن یک شرکت مدیریت املاک را در خود دارد.
