بررسی یافتن یک شیار جمعی در کلیسا و در رقص خانه

«در آغاز، خداوند یک شیار داشت. و از آن شیار، شیار همه شیارها بیرون آمد».

این سطرها که توسط کشیش سی جی (کارل رابینسون جونیور) در رقص جدیدی توسط رنی هریس، طراح رقص بیان شده است، به افتتاحیه یک آهنگ کلاسیک هاوس، “Can You Feel It” از آقای Mr. فینگرز (لری هرد): “در ابتدا جک وجود داشت و جک یک شیار داشت.”

و اگر هر هنرمند رقصی بتواند از کلیسا بیرون بیاید، هریس، استاد هیپ هاپ است که به یکی از جذاب ترین و هیجان انگیزترین طراحان رقص نسل خود تبدیل شده است.

در «برافراشته شده: یک موزیکال خانه انجیل»، هریس – که سی امین سال فعالیت شرکت فیلادلفیا خود، Rennie Harris Puremovement را جشن می گیرد – از طریق «الیور تویست» چارلز دیکنز به عمق معنویت می پردازد. این نگاهی به رستگاری است که در آن تخیل و قلب هریس در کنار هم به نمایش گذاشته می شود.

“برافراشته” که اولین نمایش خود را در نیویورک در تئاتر جویس در روز سه شنبه انجام داد، شامل یک گروه کر انجیل تکان دهنده (آلونزو چادویک و دوستان) است. موسیقی محرک لایه بندی شده در لحظات با صداگذاری (توسط آهنگسازان رافائل خاویر و دارین راس). و رقصندگان از شرکت هریس و همچنین Hood Lockers، خدمه ای متشکل از چهار سرباز کهنه سرباز – ریچارد ایوانز جونیور، جاشوا پولک، اندرو رمزی و مارکوس تاکر – که ماموران کلیسا و باندی به نام 40 دزد را به تصویر می کشند.

چیزهای زیادی در جریان است. که در شش بخش گفته می شود، “برداشته” در کلیسا شروع می شود، جایی که ما با جاشوا (جاشوا کولبریث)، یتیمی ناراضی که با عمه و عمویش زندگی می کند، آشنا می شویم. بحثی در میان آنها پیش می‌آید که ما آن را نه از طریق کلمات، بلکه از طریق تصاویر درک می‌کنیم: دست‌های بلند شده، چشم‌های التماس‌کننده و برای جاشوا، عصبانیت دردناکی که صورتش را با دست می‌پوشاند.

تماشاگران کلیسا فضا را پر می کنند، با حرکت آهسته راه می روند و با لکنت در حالی که بحث بین جاشوا و بستگانش دوباره پخش می شود، متوقف می شوند، اما به عقب، مانند یک نوار ویدئویی که به عقب می چرخد. در نهایت گروه به گذرگاهی از آبشار و حرکت سریع پا می ریزد که با یک شاهکار هیجان انگیز از سهولت و شتاب بر روی صحنه می ریزد و می لغزد. در اینجا، دو طرف از جادوگری ریتمیک هریس وجود دارد. هر دو بی عیب و نقص هستند

با این حال، گاهی اوقات، داستان سرایی در «برافراشته» احساس می‌شود، مشکلی که توسط یک سیستم میکروفون لکه‌دار تقویت می‌شود که دیالوگ‌ها را خفه می‌کند، برخی از آن‌ها به‌شدت خنده‌دار هستند. برخی از بخش‌ها به سختی فرود می‌آیند، با حال و هوای ویژه بعد از مدرسه. با این حال در سراسر موسیقی و رقص هستند چیزی برای دیدن، و بینش شاعرانه هریس نسبت به دنیای درونی و بیرونی شخصیت‌هایش پیوسته واضح است. این تنها کار چند دهه‌ای او در هیپ‌هاپ و رقص خیابانی نیست که چنین شفافیت پر جنب و جوشی را به ریتم و بدن رقصنده می‌آورد، بلکه روشی است که او حس تئاتر، فرم، و احساس را به هنرنمایی می‌دهد.

این در صحنه‌ای تند که در آن رابینسون آهنگ «I Need You Now» توسط اسموکی نورفول را می‌خواند، آشکار می‌شود، در حالی که کالبریث یک تک‌نوازی نفس‌گیر را اجرا می‌کند که بدن ظریف و باریک او را به هوا می‌برد، از یک طرف و سپس طرف دیگر مارپیچ می‌شود و هر لحظه مکث می‌کند. اغلب برای تعادل های هیبت انگیز. این بیش از مهارت فنی است. کولبراث احساسات خود را به حالت فیزیکی می ریزد. او خودش را به هم می‌چسباند و در نهایت به نظر می‌رسد که کمتر یک انسان است تا یک روح.

اما جاشوا هنوز در حال مبارزه است. او با گروهی از جیب برها به رهبری بیگ پاپا (رادنی میسون)، یک اراذل خیابانی سالخورده که سرسخت است اما به نوعی هنوز یک پسر بچه کوچک است، قرار می گیرد – مخصوصاً وقتی عشق خود را به آندروس و سوپرمن اعتراف می کند، هنوز مخفیانه است. ورزش ها. او قبل از اینکه به طرز شومی اضافه کند، می گوید: «آنها به من احساس پادشاهی می دهند، اما چرا پادشاه باشید، وقتی می توانید یک پادشاه باشید. خداوند؟”

او به جاشوا دستور می دهد که کلیسا را ​​غارت کند، اما جاشوا نمی تواند آن را پشت سر بگذارد و در عوض برای التیام درد خود به کلیسا روی می آورد.

هریس دیدگاه خود را در مورد خانه انجیل توسعه می دهد زیرا او فرهنگ باشگاه را به یک قلمرو معنوی بالاتر ارتقا می دهد. باشگاه، مانند کلیسا، مکانی برای عبادت جمعی است، همانطور که آهنگ “Can You Feel It” می گوید که موسیقی هاوس برای همه است.

در “برداشته”، درک وزن آن شیار جمعی بسیار مهم است. به نظر هریس، جنبش به چه معناست؟ این هوش، چابکی، ریتم است – توانایی بدن برای درگیر شدن در یک مراسم، یکی از حرکت های دائمی. رقصنده ها مانند یک گروه کر گرد هم می آیند. هنگامی که در نزدیکی پایان، جاشوا بدن خود را به حالت جنون می‌پیچاند و با انگشتی که به هوا اشاره می‌کند، می‌چرخد، صدایی می‌گوید: “من دیگر حاضر نیستم این پیاده در بازی باشم که بیرون از خودم زندگی می‌کند. من میرقصم. من میرقصم. و من آزاد بودن را انتخاب می کنم.»

به نظر می رسد “برداشته” تمام شده است. اما پس از اینکه بازیگران برای انجام این کار، به طور هوشمندانه به داخل و خارج از رقص سر خوردند، لحظه‌ی شوم‌تری وجود دارد. اجراکنندگان در صحنه‌ای تاریک به هم می‌رسند، در حالی که تکه‌هایی از گزارش‌های خبری غم‌انگیز روی پنجره‌ی شیشه‌ای رنگی سوسو می‌زند. ناگهان بیگ پاپا ظاهر می شود: با کشیدن نفس عمیق روی آنها می دمد، انگار که شمع های کیک را خاموش می کند.

این یک کد ناراحت کننده است، شبیه به پایان “لازاروس”، اثر جشن گرفته شده هریس در سال 2018 برای تئاتر رقص آمریکایی آلوین آیلی. به نوعی، «برافراشته» و «لازاروس» شبیه قطعات همراه هستند. هیچکدام با خوشی به پایان نمی رسند، بلکه به دنیا برای آنچه هست نگاه می کنند. شما می توانید با قلب خود برقصید، اما نمی توانید از واقعیت فرار کنید.

Lifted: A Gospel House Musical

تا یکشنبه در تئاتر جویس؛ joyce.org